ацё́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ацё́чны ацё́чная ацё́чнае ацё́чныя
Р. ацё́чнага ацё́чнай
ацё́чнае
ацё́чнага ацё́чных
Д. ацё́чнаму ацё́чнай ацё́чнаму ацё́чным
В. ацё́чны (неадуш.)
ацё́чнага (адуш.)
ацё́чную ацё́чнае ацё́чныя (неадуш.)
ацё́чных (адуш.)
Т. ацё́чным ацё́чнай
ацё́чнаю
ацё́чным ацё́чнымі
М. ацё́чным ацё́чнай ацё́чным ацё́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ацёчны отёчный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацёчны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ацёку.

2. Які мае ацёк, ацёчнасць. Ацёчныя ногі. □ Згорблены, з нездаровым, ацёчным тварам, выціраючы рукі кашлатым ручніком, [доктар] падышоў да раненага. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацёчны gednsen, geschwllen; мед ödematö́s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ацёк, -у, мн. -і, -аў, м.

Пухліна, якая ўзнікае ад лішку вадкасці ў тканках.

А. лёгкіх.

А. ног.

|| прым. ацёчны, -ая, -ае.

|| наз. ацёчнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отёчный ацёчны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АСЦЫ́Т

(грэч. askitēs літар. ацёчны),

намнажэнне вадкасці ў брушной поласці. Прычынамі асцыту з’яўляюцца цыроз печані, застойная сардэчная недастатковасць, трамбоз або сцісканне ствала ці галін варотнай вены, а таксама агульны ацёчны сіндром пры хваробе нырак, аліментарная дыстрафія, пашкоджанне брушыны або грудной лімфатычнай пратокі. Гл. таксама Ацёк.

т. 2, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

gednsen

a распу́хлы, ацёчны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

geschwllen

1.

part II ад schwllen

*

2.

a

1) напы́шлівы, высакаме́рны

2) апу́хлы, ацёчны, успу́шаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)