ацэто́н, -у, м.

Арганічнае злучэнне, бясколерная гаручая вадкасць, якая выкарыстоўваецца пераважна як растваральнік.

|| прым. ацэто́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацэто́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ацэто́н
Р. ацэто́ну
Д. ацэто́ну
В. ацэто́н
Т. ацэто́нам
М. ацэто́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ацэто́н, -ну м., хим. ацето́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацэто́н, ‑у, м.

Арганічнае злучэнне, бясколерная вадкасць, якая ўжываецца як растваральнік у вытворчасці лакаў, выбуховых рэчываў, штучнага шоўку і пад.

[Ад лац. acetum — воцат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацето́н хим. ацэто́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)