ацэло́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ацэло́т ацэло́ты
Р. ацэло́та ацэло́таў
Д. ацэло́ту ацэло́там
В. ацэло́та ацэло́таў
Т. ацэло́там ацэло́тамі
М. ацэло́це ацэло́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ацэло́т ж., зоол. оцело́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацэло́т, ‑а, М ‑лоце, м.

Вялікая дзікая кошка, якая водзіцца ў Паўднёвай Амерыцы.

[Фр. ocelot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оцело́т зоол. ацэло́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)