ацынкава́ць гл. цынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацынкава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ацынку́ю ацынку́ем
2-я ас. ацынку́еш ацынку́еце
3-я ас. ацынку́е ацынку́юць
Прошлы час
м. ацынкава́ў ацынкава́лі
ж. ацынкава́ла
н. ацынкава́ла
Загадны лад
2-я ас. ацынку́й ацынку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час ацынкава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ацынкава́ць сов. оцинкова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Пакрыць паверхню металічнага вырабу тонкім слоем цынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што (спец.).

Пакрываць слоем цынку паверхню металічных вырабаў для аховы ад карозіі.

|| зак. ацынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. цынкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оцинкова́ть сов. ацынкава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацынко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ацынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацынкава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ацынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацынко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацынкоўваць — ацынкаваць.

2. Тонкі слой цынку, нанесены на паверхню металу, металічнага вырабу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)