ахіна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ахіна́ю ахіна́ем
2-я ас. ахіна́еш ахіна́еце
3-я ас. ахіна́е ахіна́юць
Прошлы час
м. ахіна́ў ахіна́лі
ж. ахіна́ла
н. ахіна́ла
Загадны лад
2-я ас. ахіна́й ахіна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ахіна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ахіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ахінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахіна́ць и ахіля́ць несов.

1. укрыва́ть; прикрыва́ть, оку́тывать; уку́тывать;

2. перен. покрыва́ть; (плотно окружать) оку́тывать; обвола́кивать; облека́ть;

3. перен. (создавать обстановку) окружа́ть;

1-3 см. ахіну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Агарнуць, ахутаць чым-н.

Хусткай а. дзіця.

2. перан. Акружыць увагай.

Курганы слава ахінула.

А. ласкай.

|| незак. ахіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ахіна́ць (БРС, Нас., Яруш., Гарэц., Бяльк., Сцяшк.). Разам з польск. ochynąć ’накінуць, апрануць у што-небудзь’, ад хінаць, хінуць (chynąć) ’згібаць, сагнуць’, развіццё семантыкі як у ахіляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абхіна́ць несов., см. ахіна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. ахінаць — ахінуць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ахінуцца.

2. Зал. да ахінаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оку́тывать несов.

1. аху́тваць, ахіна́ць, укру́чваць;

2. перен. аху́тваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ахіля́ць ’ахінаць, ухутваць’, ахіляцца ’ахінацца, укручвацца’ (Сцяц.). Ад хіліць ’згібаць’; супадзенне значэнняў і тэрытарыяльнае суседства з польск. ochytać ’атуляць, укрываць, абараняць’, магчыма, сведчыць пра ўплыў, параўн. таксама кобр. охылянка ’вялікая хустка ахінаць плечы’ (Бел. дыял., 145), дзе спалучэнне хы можа разглядацца як дыялектная з’ява ці прыкмета запазычанасці слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)