ахры́шчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахры́шчаны ахры́шчаная ахры́шчанае ахры́шчаныя
Р. ахры́шчанага ахры́шчанай
ахры́шчанае		 ахры́шчанага ахры́шчаных
Д. ахры́шчанаму ахры́шчанай ахры́шчанаму ахры́шчаным
В. ахры́шчаны (неадуш.)
ахры́шчанага (адуш.)		 ахры́шчаную ахры́шчанае ахры́шчаныя (неадуш.)
ахры́шчаных (адуш.)
Т. ахры́шчаным ахры́шчанай
ахры́шчанаю		 ахры́шчаным ахры́шчанымі
М. ахры́шчаным ахры́шчанай ахры́шчаным ахры́шчаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахры́шчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахры́шчаны ахры́шчаная ахры́шчанае ахры́шчаныя
Р. ахры́шчанага ахры́шчанай
ахры́шчанае		 ахры́шчанага ахры́шчаных
Д. ахры́шчанаму ахры́шчанай ахры́шчанаму ахры́шчаным
В. ахры́шчаны (неадуш.)
ахры́шчанага (адуш.)		 ахры́шчаную ахры́шчанае ахры́шчаныя (неадуш.)
ахры́шчаных (адуш.)
Т. ахры́шчаным ахры́шчанай
ахры́шчанаю		 ахры́шчаным ахры́шчанымі
М. ахры́шчаным ахры́шчанай ахры́шчаным ахры́шчаных

Кароткая форма: ахры́шчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахры́шчаны в разн. знач. окрещённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахры́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ахрысціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окрещённый ахры́шчаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахрысці́ць, ахрышчу́, ахры́сціш, ахры́сціць; ахры́шчаны; зак., каго-што.

1. гл. хрысціць.

2. кім-чым. Тое, што і абазваць (разм., жарт.).

За доўгі нос яго ахрысцілі насачом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрысці́ць, хрышчу́, хры́сціш, хры́сціць; хрысці́; хры́шчаны; незак., каго-што.

1. Спраўляць над кім-н. царкоўны абрад хрышчэння.

Х. дзяцей.

2. Быць хросным бацькам або хроснай маці.

3. Рабіць знак крыжа (у 3 знач.) на кім-, чым-н.

4. Даваць мянушку (разм.).

5. Біць, хвастаць (разм.).

Х. дубцом па спіне.

◊

Не дзяцей хрысціць каму з кім (разм.) — не мець інтарэсу да каго-н., не жадаць мець справы з кім-н.

|| зак. ахрысці́ць, ахрышчу́, ахры́сціш, ахры́сціць; ахрысці́; ахры́шчаны (да 1, 2, 4 і 5 знач.), пахрысці́ць, пахрышчу́, пахры́сціш, пахры́сціць; пахрысці́; пахры́шчаны (да 1 і 2 знач.) і перахрысці́ць, -хрышчу́, -хры́сціш, -хры́сціць; -хрысці́; -хры́шчаны (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)