ахры́плы, -ая, -ае (разм.).

З хрыпатою.

А. голас.

|| наз. ахры́пласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахры́плы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахры́плы ахры́плая ахры́плае ахры́плыя
Р. ахры́плага ахры́плай
ахры́плае		 ахры́плага ахры́плых
Д. ахры́пламу ахры́плай ахры́пламу ахры́плым
В. ахры́плы (неадуш.)
ахры́плага (адуш.)		 ахры́плую ахры́плае ахры́плыя (неадуш.)
ахры́плых (адуш.)
Т. ахры́плым ахры́плай
ахры́плаю		 ахры́плым ахры́плымі
М. ахры́плым ахры́плай ахры́плым ахры́плых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахры́плы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахры́плы ахры́плая ахры́плае ахры́плыя
Р. ахры́плага ахры́плай
ахры́плае		 ахры́плага ахры́плых
Д. ахры́пламу ахры́плай ахры́пламу ахры́плым
В. ахры́плы (неадуш.)
ахры́плага (адуш.)		 ахры́плую ахры́плае ахры́плыя (неадуш.)
ахры́плых (адуш.)
Т. ахры́плым ахры́плай
ахры́плаю		 ахры́плым ахры́плымі
М. ахры́плым ахры́плай ахры́плым ахры́плых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахры́плы охри́плый, охри́пший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахры́плы, ‑ая, ‑ае.

Які ахрып, з хрыпатою ў голасе. Калі адышоў ад прычала З цяжкімі вазамі паром, Ахрыплая чайка крычала, Зрываючы пену крылом. Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

охри́плый разг. ахры́плы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

охри́пший ахры́плы, хрыпа́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сарваць ​1.

2. у знач. прым. Ахрыплы, сіпаты ад празмернага напружання (пра голас). Сарваным, асіплым голасам.. [дзяўчынка] крычала ўжо ледзь чутна: — Мама, мамачка! Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гультаява́ты, ‑ая, ‑ае.

Схільны да гультайства, трохі лянівы. Марыніч — хітры, гультаяваты чалавек, толькі від паказвае, што робіць, а сам пасмейваецца з Пракопа. Колас. // Які выражае гультайства, уласцівы гультаю. Гультаяватыя рухі. □ Раніцаю цішыню ў пасёлку парушыў гультаяваты, ахрыплы голас суседняга сабакі. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад надарваць.

2. у знач. прым. Хваравіта рэзкі, хрыплы; у якім чуюцца душэўны боль, пакуты. Надарваны ахрыплы голас крычаў з цемры: «Народ!.. Сюды!» Броўка.

3. у знач. прым. Змучаны; з душэўным надрывам. А конь гэты — інвалід вайны. Надарваны, скалечаны. Шамякін. Кацярына была адна, з хворай душою і надарваным сэрцам. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)