афе́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. афе́ра афе́ры
Р. афе́ры афе́р
Д. афе́ры афе́рам
В. афе́ру афе́ры
Т. афе́рай
афе́раю		 афе́рамі
М. афе́ры афе́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

афе́ра ж. афе́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афе́ра афе́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афе́ра і афёра, -ы, ж.

Рызыкоўная, нядобрасумленная справа, дзеянне з мэтай нажывы, выгады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афе́ра,

гл. афёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афёра і афе́ра, ‑ы, ж.

Рызыкоўная нядобрасумленная справа з мэтай выгады, нажывы. Раптам пасля адной асабліва дзёрзкай афёры крымінальны росшук насцярожыўся. Лужанін. Уся гэта ксяндзоўская афёра была патрэбна на тое, каб яшчэ больш умацаваць перад людзьмі аўтарытэт каменя. Пестрак.

•••

Пайсці (пусціцца) на афёру гл. пайсці.

[Фр. affaire — справа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предприя́тие ср.

1. прадпрые́мства, -ва ср.;

промы́шленное предприя́тие прамысло́вае прадпрые́мства;

2. (дело) спра́ва, -вы ж.; (начинание) пачына́нне, -ння ср.; (мера) за́хад, -ду м., ме́ра, -ры ж.; (афера) афёра, -ры ж., афе́ра, -ры ж.;

риско́ванное предприя́тие рызыко́ўная спра́ва;

сме́лое предприя́тие сме́лая спра́ва (сме́лае пачына́нне).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)