Афганіста́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Афганіста́н
Р. Афганіста́на
Д. Афганіста́ну
В. Афганіста́н
Т. Афганіста́нам
М. Афганіста́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

таліба́н

‘фундаменталісцкі рух у Афганістане’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. таліба́н
Р. таліба́на
Д. таліба́ну
В. таліба́н
Т. таліба́нам
М. таліба́не

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уйгу́ры, -аў, адз. уйгу́р, -а, м.

Народ, які жыве на тэрыторыі Кітая, у Казахстане, Кыргызстане, Узбекістане, Афганістане.

|| ж. уйгу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. уйгу́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

джэйра́н, ‑а, м.

Від газелі ​2, распаўсюджаны ў Афганістане, Сірыі, Іране, Закаўказзі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саз, ‑а, м.

Струнны шчыпковы інструмент, распаўсюджаны ў Закаўказзі, Іране, Афганістане і іншых краінах Усходу.

[Перс. saz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарда́р, ‑а, м.

1. У Афганістане і Іране — правадыр племені, уплывовы саноўнік.

2. У некаторых краінах Усходу — галоўнакамандуючы войскамі.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́рды, ‑аў; адз. курд, ‑а, м.; курдзянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. курдзянкі, ‑нак; ж.

Народ, які жыве ў Турцыі, Іране, Сірыі, Афганістане, Пакістане і СССР (Азербайджанскай, Армянскай і Туркменскай ССР).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)