афарты́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
афарты́ст |
афарты́сты |
| Р. |
афарты́ста |
афарты́стаў |
| Д. |
афарты́сту |
афарты́стам |
| В. |
афарты́ста |
афарты́стаў |
| Т. |
афарты́стам |
афарты́стамі |
| М. |
афарты́сце |
афарты́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
афарты́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Мастак-гравёр, спецыяліст па вырабе афортаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
офорти́ст афарты́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)