афа́зія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. афа́зія
Р. афа́зіі
Д. афа́зіі
В. афа́зію
Т. афа́зіяй
афа́зіяю
М. афа́зіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

афа́зія ж., мед. афа́зия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афа́зія, ‑і, ж.

Поўная ці частковая страта мовы ў выніку пашкоджання некаторых участкаў галаўнога мозгу.

[Грэч. aphasia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афа́зи́я мед. афа́зі́я, -зі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)