ау́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Паселішча на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі.

|| прым. ау́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ау́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ау́л ау́лы
Р. ау́ла ау́лаў
Д. ау́лу ау́лам
В. ау́л ау́лы
Т. ау́лам ау́ламі
М. ау́ле ау́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ау́л м. ау́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ау́л ау́л, род. ау́ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ау́л, ‑а, м.

Паселішча на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі. Грузінка, і сонца, і снежныя горы, Віно вінаграднае, месяц і зоры, Шчаслівыя сонечна саклі, аулы... О, колькі прастору для думкі чулай! Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сванаў, які належыць, уласцівы ім. Сванскі аул. Сванская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэрке́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чэркесаў, які належыць, уласцівы ім. Чэркеская мова. Чэркескі аул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)