ау́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Паселішча на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі.

|| прым. ау́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ау́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ау́л ау́лы
Р. ау́ла ау́лаў
Д. ау́лу ау́лам
В. ау́л ау́лы
Т. ау́лам ау́ламі
М. ау́ле ау́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ау́л м. ау́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ау́л ау́л, род. ау́ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аул 1/569

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ау́л, ‑а, м.

Паселішча на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі. Грузінка, і сонца, і снежныя горы, Віно вінаграднае, месяц і зоры, Шчаслівыя сонечна саклі, аулы... О, колькі прастору для думкі чулай! Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АУ́Л

(цюрк.),

пасёлак у народаў Сярэдняй Азіі (казахаў, туркменаў), а таксама горны пасёлак на Каўказе.

т. 2, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ау́л

(цюрк. aul)

паселішча ў Сярэд. Азіі і на Паўн. Каўказе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сва́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сванаў, які належыць, уласцівы ім. Сванскі аул. Сванская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэрке́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чэркесаў, які належыць, уласцівы ім. Чэркеская мова. Чэркескі аул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)