атэісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. атэісты́чны атэісты́чная атэісты́чнае атэісты́чныя
Р. атэісты́чнага атэісты́чнай
атэісты́чнае		 атэісты́чнага атэісты́чных
Д. атэісты́чнаму атэісты́чнай атэісты́чнаму атэісты́чным
В. атэісты́чны (неадуш.)
атэісты́чнага (адуш.)		 атэісты́чную атэісты́чнае атэісты́чныя (неадуш.)
атэісты́чных (адуш.)
Т. атэісты́чным атэісты́чнай
атэісты́чнаю		 атэісты́чным атэісты́чнымі
М. атэісты́чным атэісты́чнай атэісты́чным атэісты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атэісты́чны атеисти́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атэісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атэізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атэі́зм, -у, м.

Адмаўленне існавання Бога, адказ ад рэлігійных вераванняў; бязбожжа.

|| прым. атэісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навуко́ва-атэісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуко́ва-атэісты́чны навуко́ва-атэісты́чная навуко́ва-атэісты́чнае навуко́ва-атэісты́чныя
Р. навуко́ва-атэісты́чнага навуко́ва-атэісты́чнай
навуко́ва-атэісты́чнае		 навуко́ва-атэісты́чнага навуко́ва-атэісты́чных
Д. навуко́ва-атэісты́чнаму навуко́ва-атэісты́чнай навуко́ва-атэісты́чнаму навуко́ва-атэісты́чным
В. навуко́ва-атэісты́чны (неадуш.)
навуко́ва-атэісты́чнага (адуш.)		 навуко́ва-атэісты́чную навуко́ва-атэісты́чнае навуко́ва-атэісты́чныя (неадуш.)
навуко́ва-атэісты́чных (адуш.)
Т. навуко́ва-атэісты́чным навуко́ва-атэісты́чнай
навуко́ва-атэісты́чнаю		 навуко́ва-атэісты́чным навуко́ва-атэісты́чнымі
М. навуко́ва-атэісты́чным навуко́ва-атэісты́чнай навуко́ва-атэісты́чным навуко́ва-атэісты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атеисти́ческий атэісты́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нау́чно-атеисти́ческий навуко́ва-атэісты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антырэлігі́йны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць рэлігіі; атэістычны. Што на «Біблію» К. Крапівы зрабіў уплыў беларускі антырэлігійны фальклор — агульнавядома. Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязбо́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не прызнае бога; атэістычны. Гаспадар нашых душ [рэб Шмар’е] пільнаваў нас ад бязбожнай літаратуры. Бядуля.

2. Разм. Неймаверны, несумленны. Бязбожны лгун. □ Стахевіч ледзь не зарагатаў ад гэтай бязбожнай Косцікавай брахні. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)