навуко́ва-атэісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуко́ва-атэісты́чны навуко́ва-атэісты́чная навуко́ва-атэісты́чнае навуко́ва-атэісты́чныя
Р. навуко́ва-атэісты́чнага навуко́ва-атэісты́чнай
навуко́ва-атэісты́чнае		 навуко́ва-атэісты́чнага навуко́ва-атэісты́чных
Д. навуко́ва-атэісты́чнаму навуко́ва-атэісты́чнай навуко́ва-атэісты́чнаму навуко́ва-атэісты́чным
В. навуко́ва-атэісты́чны (неадуш.)
навуко́ва-атэісты́чнага (адуш.)		 навуко́ва-атэісты́чную навуко́ва-атэісты́чнае навуко́ва-атэісты́чныя (неадуш.)
навуко́ва-атэісты́чных (адуш.)
Т. навуко́ва-атэісты́чным навуко́ва-атэісты́чнай
навуко́ва-атэісты́чнаю		 навуко́ва-атэісты́чным навуко́ва-атэісты́чнымі
М. навуко́ва-атэісты́чным навуко́ва-атэісты́чнай навуко́ва-атэісты́чным навуко́ва-атэісты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)