атлумі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
атлумлю́ |
атлу́мім |
| 2-я ас. |
атлу́міш |
атлу́міце |
| 3-я ас. |
атлу́міць |
атлу́мяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
атлумі́ў |
атлумі́лі |
| ж. |
атлумі́ла |
| н. |
атлумі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
атлумі́ |
атлумі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
атлумі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
атлумі́ць сов., разг. одурма́нить, одури́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
атлумі́ць, атлумлю, атлуміш, атлуміць; зак., чаго-што.
Разм. Затуманіць шумам, крыкам; адурманіць; збіць з толку, з тропу, з панталыку. Атлуміць галаву.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атлу́млены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад атлуміць.
2. у знач. прым. Даведзены крыкам, шумам, мітуснёю да адурэння, выбіты з нармальнага стану.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)