асі́пласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. асі́пласць
Р. асі́пласці
Д. асі́пласці
В. асі́пласць
Т. асі́пласцю
М. асі́пласці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асі́пласць ж. оси́плость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асі́пласць, ‑і, ж.

Уласцівасць асіплага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асі́плы, -ая, -ае.

Які стаў сіплым.

А. голас.

|| наз. асі́пласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оси́плость асі́пласць, -ці ж., сіпа́тасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіп ​1, ‑у, м.

Тое, што і сіпата; асіпласць.

сіп ​2, ‑а, м.

Буйная птушка падатрада сапраўдных драпежных з бурым апярэннем і белым пухам на галаве і шыі (жыве ў высакагорных раёнах).

[Ад грэч. gyps, gypós — каршун.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)