асяле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асяле́нне асяле́нні
Р. асяле́ння асяле́нняў
Д. асяле́нню асяле́нням
В. асяле́нне асяле́нні
Т. асяле́ннем асяле́ннямі
М. асяле́нні асяле́ннях

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)