асяле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| асяле́нне | асяле́нні | |
| асяле́ння | асяле́нняў | |
| асяле́нню | асяле́нням | |
| асяле́нне | асяле́нні | |
| асяле́ннем | асяле́ннямі | |
| асяле́нні | асяле́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)