асяда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| асяда́нне | |
| асяда́нню | |
| асяда́нне | |
| асяда́ннем | |
| асяда́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асяда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| асяда́нне | |
| асяда́нню | |
| асяда́нне | |
| асяда́ннем | |
| асяда́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аса́дкавы, -ая, -ае.
1.
2. Які ўтварыўся шляхам
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каагуля́цыя, ‑і,
Працэс згортвання,
[Ад лац. coagulatio — згортванне, згушчэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аса́дкавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да асадку (у 1 знач.).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аса́дак, ‑дку,
1. Драбнюткія частачкі якога‑н. рэчыва, якія выдзеліліся з раствору, вадкасці і аселі на дно.
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ху́ткасць, ‑і,
1. Ступень скорасці руху каго‑, чаго‑н. або распаўсюджання чаго‑н.
2. Ступень скорасці, з якой адбываецца якое‑н. дзеянне, працэс.
3. Ступень скорасці дастаўкі грузаў.
4. Ступень скорасці руху або вярчэння некаторых машын, якая залежыць ад парадку ўзаемадзеяння дэталей каробкі скорасцей.
5. У механіцы — адносіны пройдзенага целам шляху да адпаведнага прамежку часу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)