асьмі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асьмі́на |
асьмі́ны |
| Р. |
асьмі́ны |
асьмі́н |
| Д. |
асьмі́не |
асьмі́нам |
| В. |
асьмі́ну |
асьмі́ны |
| Т. |
асьмі́най асьмі́наю |
асьмі́намі |
| М. |
асьмі́не |
асьмі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
асьмі́на ж., уст. осьми́на, полче́тверти
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асьмі́на, ‑ы, ж.
1. Старая мера аб’ёму сыпкіх цел, роўная палове чвэрці ці 1/8 бочкі (каля 105 л). Цешыла яе [маці] і тое, што скупы Вінцук усё ж прывёз нам за нашу службу дзве асьміны жыта і два мяшкі бульбы. Якімовіч.
2. Пасудзіна мерай на тры пуды збожжа. Мераць асьмінаю. □ На вербах бэры там раслі, на соснах — гарбузы з асьміну. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Асьмі́на. Праслав. *osmina ад *osmь ’восем’ (гл. восем) з суфіксам *‑ina, які ўжываўся для ўтварэння назваў дробаў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
осьми́на уст. асьмі́на, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
полче́тверти ж.
1. (мера сыпучих тел) уст. асьмі́на, -ны ж.;
2. (мера жидкости) уст. паўга́рца м.;
3. в др. знач. паўчвэ́рці ж., паўчвэ́рткі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)