асы́пак, -пку, м. (спец.).

Тое, што асыпалася з гары ў выніку разбурэння пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асы́пак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. асы́пак
Р. асы́пку
Д. асы́пку
В. асы́пак
Т. асы́пкам
М. асы́пку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асы́пак, -пку м., геол. о́сыпь ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асы́пак, ‑пку, м.

Тое, што асыпалася з гары ў выніку разбурэння пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́сыпь ж., геол. асы́пак, -пку м., во́сып, -пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)