асы́пак, -пку, м. (спец.).

Тое, што асыпалася з гары ў выніку разбурэння пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асы́пак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. асы́пак
Р. асы́пку
Д. асы́пку
В. асы́пак
Т. асы́пкам
М. асы́пку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асы́пак, -пку м., геол. о́сыпь ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асы́пак, ‑пку, м.

Тое, што асыпалася з гары ў выніку разбурэння пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСЫ́ПАК,

намнажэнне несартаваных абломкаў скальных горных парод, якое ўтвараецца ў выніку скочвання або саслізгвання разбуранага выветрываннем абломкавага матэрыялу на стромкіх схілах (ухіл звычайна больш за 30%). Звычайна маюць форму конуса даўжынёй дзесяткі і сотні метраў з расшыранай асновай, каля падножжа схілаў іншы раз утвараюць шлейфы. Магутнасць намнажэння да дзесяткаў метраў. Развіццё асыпку улічваецца пры буд-ве горных дарог, ліній электраперадач і інш.

т. 2, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

асы́пак м геал Geröll n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

о́сыпь ж., геол. асы́пак, -пку м., во́сып, -пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

osypisko

н. геал. апоўзень, асыпак, восып

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Geröll

n -(e)s

1) га́лька

2) асы́пак, вы́сып

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)