асцяро́жны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, акуратны; далікатны.

А. крытык.

2. Які дзейнічае з асцярогай.

А. стук у дзверы.

Асцярожна! (прысл.; будзь уважлівым, пагражае небяспека).

|| наз. асцяро́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асцяро́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асцяро́жны асцяро́жная асцяро́жнае асцяро́жныя
Р. асцяро́жнага асцяро́жнай
асцяро́жнае		 асцяро́жнага асцяро́жных
Д. асцяро́жнаму асцяро́жнай асцяро́жнаму асцяро́жным
В. асцяро́жны (неадуш.)
асцяро́жнага (адуш.)		 асцяро́жную асцяро́жнае асцяро́жныя (неадуш.)
асцяро́жных (адуш.)
Т. асцяро́жным асцяро́жнай
асцяро́жнаю		 асцяро́жным асцяро́жнымі
М. асцяро́жным асцяро́жнай асцяро́жным асцяро́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асцяро́жны осторо́жный; осмотри́тельный; бе́режный; благоразу́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асцяро́жны, ‑ая, ‑ае.

Які дзейнічае з аглядкай, асцярогай, імкнецца прадбачыць магчымую непрыемнасць, небяспеку. Выдаў майстар кнігу, Вынасіў сумленна. Асцярожны крытык Пахваліў: — Не дрэнна! Лужанін. У Пракопе сядзеў усё яшчэ стары Пракоп, асцярожны, падазроны, недаверлівы. Колас. // Які робіцца з асцярогаю, так, каб не звярнуць чыёй‑н. увагі, не пашкодзіць што‑н., не патурбаваць каго‑н. Старая не спала ад болю ў нагах, і асцярожны стук у шыбу не разбудзіў яе, а проста спалохаў. Брыль. // Далікатны, акуратны. Асцярожныя моцныя рукі прытулілі дзяўчынку да гімнасцёркі. Гарбук. Тут [у небе] трэба быць асцярожным: ледзь недагледзіш — і ўспамінай як звалі. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пужлі́ва-асцяро́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пужлі́ва-асцяро́жны пужлі́ва-асцяро́жная пужлі́ва-асцяро́жнае пужлі́ва-асцяро́жныя
Р. пужлі́ва-асцяро́жнага пужлі́ва-асцяро́жнай
пужлі́ва-асцяро́жнае		 пужлі́ва-асцяро́жнага пужлі́ва-асцяро́жных
Д. пужлі́ва-асцяро́жнаму пужлі́ва-асцяро́жнай пужлі́ва-асцяро́жнаму пужлі́ва-асцяро́жным
В. пужлі́ва-асцяро́жны (неадуш.)
пужлі́ва-асцяро́жнага (адуш.)		 пужлі́ва-асцяро́жную пужлі́ва-асцяро́жнае пужлі́ва-асцяро́жныя (неадуш.)
пужлі́ва-асцяро́жных (адуш.)
Т. пужлі́ва-асцяро́жным пужлі́ва-асцяро́жнай
пужлі́ва-асцяро́жнаю		 пужлі́ва-асцяро́жным пужлі́ва-асцяро́жнымі
М. пужлі́ва-асцяро́жным пужлі́ва-асцяро́жнай пужлі́ва-асцяро́жным пужлі́ва-асцяро́жных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асцяро́жлівы, -ая, -ае.

Тое, што і асцярожны.

|| наз. асцяро́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

осторо́жный асцяро́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асцяро́жлівы разг., см. асцяро́жны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осмотри́тельный аба́члівы; (осторожный) асцяро́жны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́члівы, -ая, -ае.

1. Асцярожны ў сваіх учынках, разважлівы.

А. чалавек.

2. Абдуманы, узважаны.

А. ўчынак.

|| наз. аба́члівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)