астэні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. астэні́чны астэні́чная астэні́чнае астэні́чныя
Р. астэні́чнага астэні́чнай
астэні́чнае		 астэні́чнага астэні́чных
Д. астэні́чнаму астэні́чнай астэні́чнаму астэні́чным
В. астэні́чны (неадуш.)
астэні́чнага (адуш.)		 астэні́чную астэні́чнае астэні́чныя (неадуш.)
астэні́чных (адуш.)
Т. астэні́чным астэні́чнай
астэні́чнаю		 астэні́чным астэні́чнымі
М. астэні́чным астэні́чнай астэні́чным астэні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

астэні́чны мед. астени́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астэні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да астэніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэні́я, -і, ж. (спец.).

Стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

|| прым. астэні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астени́ческий астэні́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)