астрана́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па астранаўтыцы.

2. Тое, што і касманаўт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астрана́ўт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. астрана́ўт астрана́ўты
Р. астрана́ўта астрана́ўтаў
Д. астрана́ўту астрана́ўтам
В. астрана́ўта астрана́ўтаў
Т. астрана́ўтам астрана́ўтамі
М. астрана́ўце астрана́ўтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

астрана́ўт м. астрона́вт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астрана́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Спецыяліст у галіне астранаўтыкі; тое што і касманаўт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астрона́вт астрана́ўт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)