астрана́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па астранаўтыцы.

2. Тое, што і касманаўт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астрана́ўт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. астрана́ўт астрана́ўты
Р. астрана́ўта астрана́ўтаў
Д. астрана́ўту астрана́ўтам
В. астрана́ўта астрана́ўтаў
Т. астрана́ўтам астрана́ўтамі
М. астрана́ўце астрана́ўтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

астрана́ўт м. астрона́вт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астрана́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Спецыяліст у галіне астранаўтыкі; тое што і касманаўт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСТРАНА́ЎТ,

тое, што касманаўт. Тэрмін пашыраны ў ЗША і некаторых інш. краінах.

т. 2, с. 52

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

астрана́ўт м Astronáut m -en, -en, Wéltraumfahrer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

астрана́ўт

(ад астра- + -наут)

1) спецыяліст у галіне астранаўтыкі;

2) тое, што і касманаўт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

астрана́ўт

(англ. astronaut, ад гр. astron = зорка + nautes = мараплавец)

тое, што і касманаўт.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

астрона́вт астрана́ўт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

astronaut [ˈæstrənɔ:t] n. астрана́ўт; астрана́ўтка; касмана́ўт; касмана́ўтка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)