астрага́л

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. астрага́л астрага́лы
Р. астрага́лу астрага́лаў
Д. астрага́лу астрага́лам
В. астрага́л астрага́лы
Т. астрага́лам астрага́ламі
М. астрага́ле астрага́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

астрага́л

‘архітэктурны элемент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. астрага́л астрага́лы
Р. астрага́ла астрага́лаў
Д. астрага́лу астрага́лам
В. астрага́л астрага́лы
Т. астрага́лам астрага́ламі
М. астрага́ле астрага́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

астрага́л м.

1. (род. астрага́лу) бот. астрага́л;

2. (род. астрага́ла) архит., анат. астрага́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астрага́л

1. бот. курава́й, -ва́ю м.;

2. архит. астрага́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курава́й, -ва́ю м., бот. астрага́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ві́храва трава ’расліна астрагал, Astragalus glycyphyfllus’ (Кіс.). Рус. смал. вихрева трава ’тс’. Відавочна, да ві́хар, віхр, але канкрэтныя матывы намінацыі няясныя, магчыма, таму, што гэтыя расліны з тонкім сцяблом і складаным лісцем часта пераблытваюцца; параўн. рус. вихорево гнездо ’сплеценыя віхрам у клубок галінкі бярозы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Курава́й ’род травяністых раслін сямейства матыльковых’ (ТСБМ), ’астрагал салодкалісты, Astragalus glycyphyllus L.’ (Кіс.). У адпаведнасці да фармальнага крытэрыю ўтварэнне на ‑ай, якое выкарыстоўваецца для назваў раслін тыпу малачай (ад малако) (Сцяцко, Афікс. наз., 145). Тады да курава. Семантычна незразумела. Параўн., аднак, сінанімічную назву астрагала — віхрава трава (Кіс., 21).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)