асме́йванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асме́йванне |
асме́йванні |
| Р. |
асме́йвання |
асме́йванняў |
| Д. |
асме́йванню |
асме́йванням |
| В. |
асме́йванне |
асме́йванні |
| Т. |
асме́йваннем |
асме́йваннямі |
| М. |
асме́йванні |
асме́йваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асме́йванне ср. осмея́ние, осме́ивание, высме́ивание
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асме́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. асмейваць — асмяяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)