асма́ны, ‑аў.

Старая назва туркаў. (Паводле імя султана Асмана І, заснавальніка Асманскай імперыі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Асма́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Асма́н Асма́ны
Р. Асма́на Асма́наў
Д. Асма́ну Асма́нам
В. Асма́на Асма́наў
Т. Асма́нам Асма́намі
М. Асма́не Асма́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асма́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асма́н асма́ны
Р. асма́на асма́наў
Д. асма́ну асма́нам
В. асма́на асма́наў
Т. асма́нам асма́намі
М. асма́не асма́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)