асма́льванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асма́льванне |
| Р. |
асма́львання |
| Д. |
асма́льванню |
| В. |
асма́льванне |
| Т. |
асма́льваннем |
| М. |
асма́льванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асма́льванне ср.
1. опа́лка ж.;
2. обу́гливание;
1, 2 см. асмалі́ць I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асма́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. асмальваць — асмаліць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсма́льванне ср., см. асма́льванне
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
опа́лка ж., техн. асма́льванне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обу́гливание асма́льванне, -ння ср., апа́льванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Асмо́л ’смалістая драўніна хвойных парод’ (БРС), ’пень, які выкопваюць для вырабу смалы’ (Інстр. III). Рус. осмол ’смалістая драўніна’, укр. дыял. осмів ’трухлявы пень’; рус. і ўкр. осмол таксама дзеянне па дзеяслову осмолить. Польск. osmoł ’жывіца, што цячэ са скалечанага месца на пню’, ’асмальванне’. Яшчэ усмал ’амярцвелая частка ствала, налітая смалой’ (Янк. I), укр. усмол ’тс’ (Ніканчук, Бел.-укр. ізал., 63). Утворана, магчыма, ад дзеяслова асмаліцца ’наліцца смалой’, бо іначай прэфіксальна-бяссуфікснае ўтварэнне цяжка растлумачыць. Сюды ж памяншальнае асмолкі ’смалістыя трэскі’ (Інстр. I).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)