асаджэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. асаджэ́нне
Р. асаджэ́ння
Д. асаджэ́нню
В. асаджэ́нне
Т. асаджэ́ннем
М. асаджэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асаджэ́нне ср. осажде́ние; см. асадзі́ць IV

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асаджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асадзіць ​4.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самааса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Натуральнае вылучэнне з раствору і асаджэнне солі ў вадаёмах з салёнай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осажде́ние

1. хим. асаджэ́нне, -ння ср., аса́джванне, -ння ср.; см. осажда́ть​II;

2. (оседание) асяда́нне, -ння ср.;

3. метеор. апада́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)