асаве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Стаць санлівым, расслабленым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асаве́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асаве́ю асаве́ем
2-я ас. асаве́еш асаве́еце
3-я ас. асаве́е асаве́юць
Прошлы час
м. асаве́ў асаве́лі
ж. асаве́ла
н. асаве́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час асаве́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асаве́ць сов., разг. осове́ть, осолове́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Тое, што і асалавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Асаве́ць. Гл. савець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асалаве́ць сов., см. асаве́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осове́ть сов., разг. асаве́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осолове́ть сов., разг. асаве́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассолоде́ть сов., прост. асаве́ць; (разомлеть) разамле́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Саве́ць ’рабіцца вялым, санлівым ад зморанасці’ (ТСБМ), часцей асаве́ць (гл.). Рус. сове́ть ’быць ачмурэлым, падкочваць вочы’, польск. sowieć ’станавіцца асавелым, смутным’. Да сава, першапачаткова ’стаць такім, як сава’, таму што совы, актыўныя ноччу, днём становяцца апатычнымі і соннымі. Гл. Праабражэнскі, 1, 664; 2, 348; Фасмер, 3, 162; Борысь, 567.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)