Арэ́хаўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Арэ́хаўка
Р. Арэ́хаўкі
Д. Арэ́хаўцы
В. Арэ́хаўку
Т. Арэ́хаўкай
Арэ́хаўкаю
М. Арэ́хаўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арэ́хаўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. арэ́хаўка арэ́хаўкі
Р. арэ́хаўкі арэ́хавак
Д. арэ́хаўцы арэ́хаўкам
В. арэ́хаўку арэ́хавак
Т. арэ́хаўкай
арэ́хаўкаю		 арэ́хаўкамі
М. арэ́хаўцы арэ́хаўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арэ́хаўка ж., зоол. оре́ховка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арэ́хаўка, ‑і, ДМ ‑хаўцы; Р мн. ‑хавак; ж.

Лясная пеўчая птушка сямейства вераб’іных, якая харчуецца насеннем хвойных дрэў, пераважна кедра; кедраўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Арэ́хаўка ’птушка Nucifraga caryocatactes’. Назва па сувязі з выкарыстаннем арэхаў у ежу і іх хаваннем у зямлю (БелСЭ). Параўн. паралельную рускую назву: кедровка. Булахоўскі, ВСЯ 1, 1948, 164.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

оре́ховка зоол. арэ́хаўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Арэ́хва жалезнае колца для замацавання касы’ (Выг., дыс., 6), арэ́хаўка ’тс’ (ДАБМ, 832). Гл. рэхва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)