архі́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. архі́ўны архі́ўная архі́ўнае архі́ўныя
Р. архі́ўнага архі́ўнай
архі́ўнае		 архі́ўнага архі́ўных
Д. архі́ўнаму архі́ўнай архі́ўнаму архі́ўным
В. архі́ўны (неадуш.)
архі́ўнага (адуш.)		 архі́ўную архі́ўнае архі́ўныя (неадуш.)
архі́ўных (адуш.)
Т. архі́ўным архі́ўнай
архі́ўнаю		 архі́ўным архі́ўнымі
М. архі́ўным архі́ўнай архі́ўным архі́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

архі́ўны архи́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да архіва. Архіўныя матэрыялы, дакументы. Архіўны даведнік. Архіўны фонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архі́ў, -хі́ва, мн. -хі́вы, -хі́ваў, м.

1. Установа, якая зберагае, сістэматызуе і апісвае старадаўнія дакументы, графічныя помнікі мінулага.

Здаць у а. (таксама перан.: прызнаць устарэлым, малапатрэбным).

2. Аддзел установы, дзе захоўваюцца старыя дакументы.

3. Збор рукапісаў, лістоў і пад., што маюць дачыненне да дзейнасці якой-н. установы ці асобы.

А. інстытута.

А.

Якуба Коласа.

|| прым. архі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

музе́йна-архі́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. музе́йна-архі́ўны музе́йна-архі́ўная музе́йна-архі́ўнае музе́йна-архі́ўныя
Р. музе́йна-архі́ўнага музе́йна-архі́ўнай
музе́йна-архі́ўнае		 музе́йна-архі́ўнага музе́йна-архі́ўных
Д. музе́йна-архі́ўнаму музе́йна-архі́ўнай музе́йна-архі́ўнаму музе́йна-архі́ўным
В. музе́йна-архі́ўны (неадуш.)
музе́йна-архі́ўнага (адуш.)		 музе́йна-архі́ўную музе́йна-архі́ўнае музе́йна-архі́ўныя (неадуш.)
музе́йна-архі́ўных (адуш.)
Т. музе́йна-архі́ўным музе́йна-архі́ўнай
музе́йна-архі́ўнаю		 музе́йна-архі́ўным музе́йна-архі́ўнымі
М. музе́йна-архі́ўным музе́йна-архі́ўнай музе́йна-архі́ўным музе́йна-архі́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гісто́рыка-архі́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гісто́рыка-архі́ўны гісто́рыка-архі́ўная гісто́рыка-архі́ўнае гісто́рыка-архі́ўныя
Р. гісто́рыка-архі́ўнага гісто́рыка-архі́ўнай
гісто́рыка-архі́ўнае		 гісто́рыка-архі́ўнага гісто́рыка-архі́ўных
Д. гісто́рыка-архі́ўнаму гісто́рыка-архі́ўнай гісто́рыка-архі́ўнаму гісто́рыка-архі́ўным
В. гісто́рыка-архі́ўны (неадуш.)
гісто́рыка-архі́ўнага (адуш.)		 гісто́рыка-архі́ўную гісто́рыка-архі́ўнае гісто́рыка-архі́ўныя (неадуш.)
гісто́рыка-архі́ўных (адуш.)
Т. гісто́рыка-архі́ўным гісто́рыка-архі́ўнай
гісто́рыка-архі́ўнаю		 гісто́рыка-архі́ўным гісто́рыка-архі́ўнымі
М. гісто́рыка-архі́ўным гісто́рыка-архі́ўнай гісто́рыка-архі́ўным гісто́рыка-архі́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

архи́вный архі́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архівасхо́вішча, ‑а, н.

Памяшканне, дзе захоўваецца архіўны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́днік, ‑а, м.

Кніга з кароткімі і дакладнымі звесткамі аб чым-небудзь. Архіўны даведнік. Бібліяграфічны даведнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́піс, ‑у, м.

1. Спіс рэчаў, папер і пад., складзены для ўліку. Інвентарны, архіўны вопіс. Вопіс спраў.

2. Дзеянне паводле дзеясл. апісваць — апісаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)