архі́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. архі́ў архі́вы
Р. архі́ва архі́ваў
Д. архі́ву архі́вам
В. архі́ў архі́вы
Т. архі́вам архі́вамі
М. архі́ве архі́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

архі́ў, -хі́ва, мн. -хі́вы, -хі́ваў, м.

1. Установа, якая зберагае, сістэматызуе і апісвае старадаўнія дакументы, графічныя помнікі мінулага.

Здаць у а. (таксама перан.: прызнаць устарэлым, малапатрэбным).

2. Аддзел установы, дзе захоўваюцца старыя дакументы.

3. Збор рукапісаў, лістоў і пад., што маюць дачыненне да дзейнасці якой-н. установы ці асобы.

А. інстытута.

А.

Якуба Коласа.

|| прым. архі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архі́ў, -хі́ва м. архи́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архі́ў, ‑хіва, м.

1. Установа, якая зберагае, сістэматызуе і апісвае пісьмовыя і графічныя помнікі мінулага з мэтай навуковага і практычнага іх выкарыстання. // Аддзел установы, дзе захоўваюцца старыя дакументы, скончаныя справы і пад.

2. Збор пісьмаў, рукапісаў, фатаграфій і пад., якія маюць адносіны да дзейнасці якой‑н. установы, асобы. Партызанскі архіў. Рукапісны архіў Янкі Купалы.

•••

Здаць (спісаць) у архіў каго-што гл. здаць.

[Лац. archivum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Архі́ў. Запазычана з рус. архив (Крукоўскі, Уплыў, 78; Гіст. лекс., 260; Гіст. мовы, 2, 144: у пач. XX ст.), якое з ням. Archiv (Фасмер, 1, 90).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

афла́йн-архі́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. афла́йн-архі́ў афла́йн-архі́вы
Р. афла́йн-архі́ва афла́йн-архі́ваў
Д. афла́йн-архі́ву афла́йн-архі́вам
В. афла́йн-архі́ў афла́йн-архі́вы
Т. афла́йн-архі́вам афла́йн-архі́вамі
М. афла́йн-архі́ве афла́йн-архі́вах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

архи́в архі́ў, -хі́ва м.;

сдать (списа́ть) в архи́в здаць (спіса́ць) у архі́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неўладкава́ны, -ая, -ае.

1. Не прыведзены да ладу; неўпарадкаваны.

Н. архіў.

2. Не забяспечаны чым-н. неабходным.

Н. быт.

|| наз. неўладкава́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фотатэ́ка, ‑і, ДМ ‑тэцы. ж.

Сістэматызаваны збор, архіў фатаграфій або фатаграфічных негатываў.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і thēkē — сховішча.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́ступ, -у, м.

1. Праход, магчымасць пранікнення куды-н.

Няма доступу да крэпасці.

Д. свежага паветра ў памяшканне.

2. Дазвол на наведванне з якой-н. мэтай.

Д. наведвальнікаў у бальніцу.

Д. у архіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)