архірэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Агульная назва вышэйшых чыноў праваслаўнага духавенства (епіскапа, архіепіскапа, мітрапаліта).

|| прым. архірэ́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архірэ́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. архірэ́й архірэ́і
Р. архірэ́я архірэ́яў
Д. архірэ́ю архірэ́ям
В. архірэ́я архірэ́яў
Т. архірэ́ем архірэ́ямі
М. архірэ́ю архірэ́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

архірэ́й м., церк. архиере́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архірэ́й, ‑я, м.

Агульная, неафіцыйная назва для епіскапа, архіепіскапа, мітрапаліта.

[Ад грэч. archieréus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Архірэ́й ’старшы свяшчэннік (іерэй)’. Ст.-рус. архиерей з ст.-слав. архиереи < грэч. ἀρχιερεύς ’тс’. Фасмер, 1, 91.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

епа́рхія, -і, ж.

Царкоўна-адміністрацыйная тэрытарыяльная адзінка, якой кіруе епіскап (архірэй).

|| прым. епархія́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архиере́й церк. архірэ́й, -рэ́я м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

епі́скап, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшы сан у хрысціянскай царкве, а таксама асоба, якая мае гэты сан; архірэй.

|| прым. епі́скапскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

епархія́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да епархіі. Епархіяльная акруга. Епархіяльны архірэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віка́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да звання вікарыя, з’яўляецца вікарыем. Вікарны архірэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)