арфі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. арфі́стка арфі́сткі
Р. арфі́сткі арфі́стак
Д. арфі́стцы арфі́сткам
В. арфі́стку арфі́стак
Т. арфі́сткай
арфі́сткаю		 арфі́сткамі
М. арфі́стцы арфі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арфі́стка ж., муз. арфи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арфі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да арфіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арфі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на арфе¹.

|| ж. арфі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арфи́стка арфі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)