артылеры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Ваеннаслужачы ў артылерыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

артылеры́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. артылеры́ст артылеры́сты
Р. артылеры́ста артылеры́стаў
Д. артылеры́сту артылеры́стам
В. артылеры́ста артылеры́стаў
Т. артылеры́стам артылеры́стамі
М. артылеры́сце артылеры́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

артылеры́ст м. артиллери́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

артылеры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Вайсковец, які служыць у артылерыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камендо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Матрос-артылерыст.

|| прым. камендо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

артиллери́ст артылеры́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зені́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Артылерыст зенітнай артылерыі.

|| ж. зені́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саракапя́тчык, ‑а, м.

Разм. Артылерыст, які абслугоўвае саракапяціміліметровую гармату-саракапятку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пушка́р, ‑а, м.

Уст. Артылерыст. Пан з закамянелым тварам загадваў пушкарам сыпаць падвойны парахавы зарад. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камендо́р, ‑а, м.

Матрос-спецыяліст, які абслугоўвае артылерыйскія ўстаноўкі на караблях і ў часцях Ваенна-Марскога Флоту; марскі артылерыст.

[Англ. commander.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)