ареста́нт уст. арышта́нт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кало́днік м., уст. (арестант) коло́дник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коло́дник уст. (арестант) кало́днік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Арышта́нт. З рус. ареста́нт, дастасаванага да бел. а́рышт. Параўн. таксама дыял. формы рашта́нт, рышта́нт, (а)рыштанец, раштанцюга, раштанскі (ЭШ, Янк. III) з фанетычным усячэннем пачатковага а‑, вядомыя і ў рускіх гаворках. Рус. арестант з французскай (Шанскі, 1, А, 140) ці нямецкай (Фасмер, 1, 85), адзначаецца ў 1704 (значэнне ’затрыманы’, а не ’той, хто затрымлівае’, у нямецкай пашыраецца ў XVIII ст., Клюге, 42).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
арышта́нт м., уст. ареста́нт;
◊ со́рак бо́чак ~таў — сем вёрст до небе́с и все ле́сом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)