араматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
араматы́чны |
араматы́чная |
араматы́чнае |
араматы́чныя |
| Р. |
араматы́чнага |
араматы́чнай араматы́чнае |
араматы́чнага |
араматы́чных |
| Д. |
араматы́чнаму |
араматы́чнай |
араматы́чнаму |
араматы́чным |
| В. |
араматы́чны (неадуш.) араматы́чнага (адуш.) |
араматы́чную |
араматы́чнае |
араматы́чныя (неадуш.) араматы́чных (адуш.) |
| Т. |
араматы́чным |
араматы́чнай араматы́чнаю |
араматы́чным |
араматы́чнымі |
| М. |
араматы́чным |
араматы́чнай |
араматы́чным |
араматы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
духмя́на-араматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
духмя́на-араматы́чны |
духмя́на-араматы́чная |
духмя́на-араматы́чнае |
духмя́на-араматы́чныя |
| Р. |
духмя́на-араматы́чнага |
духмя́на-араматы́чнай духмя́на-араматы́чнае |
духмя́на-араматы́чнага |
духмя́на-араматы́чных |
| Д. |
духмя́на-араматы́чнаму |
духмя́на-араматы́чнай |
духмя́на-араматы́чнаму |
духмя́на-араматы́чным |
| В. |
духмя́на-араматы́чны (неадуш.) духмя́на-араматы́чнага (адуш.) |
духмя́на-араматы́чную |
духмя́на-араматы́чнае |
духмя́на-араматы́чныя (неадуш.) духмя́на-араматы́чных (адуш.) |
| Т. |
духмя́на-араматы́чным |
духмя́на-араматы́чнай духмя́на-араматы́чнаю |
духмя́на-араматы́чным |
духмя́на-араматы́чнымі |
| М. |
духмя́на-араматы́чным |
духмя́на-араматы́чнай |
духмя́на-араматы́чным |
духмя́на-араматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фено́л, -у, м.
Арганічнае злучэнне, вытворнае бензолу, араматычны вуглевадарод; карболавая кіслата.
|| прым. фено́лавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ксіло́л, ‑у, м.
Вадкі араматычны вуглевадарод, аналаг бензолу.
[Ад грэч. xylon — дрэва і лац. ol(eum) — алей.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памяра́нец, ‑нца, м.
1. Субтрапічнае вечназялёнае цытрусавае дрэва з аранжава-чырвонымі пладамі.
2. Гаркаваты араматычны плод гэтага дрэва (выкарыстоўваецца ў кандытарскай справе, медыцыне і інш.).
[Ад іт. pomo — яблык і arancia — апельсін.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)