апусце́лы, -ая, -ае.

Які стаў пустым, бязлюдным.

А. дом.

Апусцелыя вуліцы.

|| наз. апусце́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апусце́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апусце́лы апусце́лая апусце́лае апусце́лыя
Р. апусце́лага апусце́лай
апусце́лае		 апусце́лага апусце́лых
Д. апусце́ламу апусце́лай апусце́ламу апусце́лым
В. апусце́лы (неадуш.)
апусце́лага (адуш.)		 апусце́лую апусце́лае апусце́лыя (неадуш.)
апусце́лых (адуш.)
Т. апусце́лым апусце́лай
апусце́лаю		 апусце́лым апусце́лымі
М. апусце́лым апусце́лай апусце́лым апусце́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апусце́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апусце́лы апусце́лая апусце́лае апусце́лыя
Р. апусце́лага апусце́лай
апусце́лае		 апусце́лага апусце́лых
Д. апусце́ламу апусце́лай апусце́ламу апусце́лым
В. апусце́лы (неадуш.)
апусце́лага (адуш.)		 апусце́лую апусце́лае апусце́лыя (неадуш.)
апусце́лых (адуш.)
Т. апусце́лым апусце́лай
апусце́лаю		 апусце́лым апусце́лымі
М. апусце́лым апусце́лай апусце́лым апусце́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апусце́лы опусте́лый, опусте́вший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апусце́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў пустым, пустэльным, бязлюдным. Народ не разыходзіўся, а сядзеў і глядзеў на апусцелую сцэну. Броўка. Стаяў той асабліва прыгожы дзень, якія бываюць звычайна ў канцы жніўня месяца, калі даўно скончана жніво, звезена жыта ў гумны, і над апусцелым полем дружна ўзлятаюць [чародкі] шпакоў — прадвеснікаў блізкае восені. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опусте́вший и опусте́лый апусце́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запусце́лы, -ая, -ае.

Закінуты, запушчаны, апусцелы.

З. сад.

Запусцелая хата.

|| наз. запусце́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агале́лы, -ая, -ае.

1. Голы, апусцелы.

Агалелае дрэва.

Агалелыя палі.

2. перан. Вельмі бедны, збяднелы, згалелы.

|| наз. агале́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згале́лы, -ая, -ае.

1. Голы, апусцелы (пра дрэвы, палі і пад.).

Згалелыя нівы.

2. перан. Збяднелы.

З. шляхцюк.

|| наз. згале́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запусце́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Закінуты, запушчаны. Запусцелы сад. □ Справа лясок канчаўся, віднелася запусцелае, зарослае свірэпкай поле. Мележ. Зарыты па самыя вочы Стаіць запусцелы дот. Панчанка.

2. Бязлюдны, апусцелы. Быў кірмашны дзень, і таму запусцелыя вуліцы і завулкі гарадка сёння ажывіліся. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)