аптэ́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аптэ́чны аптэ́чная аптэ́чнае аптэ́чныя
Р. аптэ́чнага аптэ́чнай
аптэ́чнае		 аптэ́чнага аптэ́чных
Д. аптэ́чнаму аптэ́чнай аптэ́чнаму аптэ́чным
В. аптэ́чны (неадуш.)
аптэ́чнага (адуш.)		 аптэ́чную аптэ́чнае аптэ́чныя (неадуш.)
аптэ́чных (адуш.)
Т. аптэ́чным аптэ́чнай
аптэ́чнаю		 аптэ́чным аптэ́чнымі
М. аптэ́чным аптэ́чнай аптэ́чным аптэ́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аптэ́чны апте́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аптэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аптэкі. Аптэчная шафа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптэ́ка, -і, ДМ -тэ́цы, мн. -і, -тэ́к, ж.

Установа, дзе па рэцэптах урачоў робяцца і адпускаюцца лякарствы, а таксама прадаюцца гатовыя лякарствы, санітарна-гігіенічныя, касметычныя і інш. прадметы.

◊

Як у аптэцы (разм., жарт.) — вельмі дакладна.

|| прым. аптэ́карскі, -ая, -ае і аптэ́чны, -ая, -ае.

Аптэкарскія тавары.

Аптэчная шафа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праві́зар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аптэчны работнік, фармацэўт вышэйшай кваліфікацыі.

|| прым. праві́зарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праві́зар, ‑а, м.

Аптэчны работнік вышэйшай кваліфікацыі.

[Ад лац. provisor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца фасоўкай.

Ф. тавараў.

Аптэчны ф.

|| ж. фасо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апте́чный аптэ́чны;

апте́чный шкаф аптэ́чная ша́фа.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ладук ’любісцік аптэчны, Levisticum officinale Koch’ (він., Кіс.). Відавочна, ад ладзіць і суф. ‑ук. Параўн. рус. ладить ’прыміраць, мірыць мужа і жонку пры дапамозе нагавораў, траў і іншых знахарскіх сродкаў’. Параўн. таксама ўкр. ладуй ’мак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рама́шка ’рамонак’ (Сл. ПЗБ; краснап., мсцісл., Бяльк.), Matricaria chamomilla альбо Anthemis romana — аптэчны рамонак. Адзначаецца, што старыя людзі гавораць рамонак, а не рамашка (навагр., Сл. ПЗБ). Хутчэй за ўсё, русізм, параўн. рус. рома́шка, якое вядома з XVIII ст. Відаць, з’яўляецца сцяжэннем выразу, што сустракаўся ў стражытных рускіх друкаваных слоўніках — рус. романова трава, як даслоўны пераклад з лац. Anthemis romana (Чарных, 2, 122).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)