апрэту́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. апрэту́ра
Р. апрэту́ры
Д. апрэту́ры
В. апрэту́ру
Т. апрэту́рай
апрэту́раю
М. апрэту́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апрэту́ра ж., спец. аппрету́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апрэту́ра, ‑ы, ж.

Спец.

1. Апрацоўка тканіны, скуры і пад. асобымі рэчывамі для надання канчатковага выгляду.

2. Лак для скуры.

[Ад фр. apprêter — канчаткова апрацоўваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аппрету́ра техн. апрэту́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)