Verbum

анлайнавы слоўнік

апрэту́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апрэту́ра ж., спец. аппрету́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апрэту́ра, ‑ы, ж.

Спец.

1. Апрацоўка тканіны, скуры і пад. асобымі рэчывамі для надання канчатковага выгляду.

2. Лак для скуры.

[Ад фр. apprêter — канчаткова апрацоўваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрэту́ра

(ням. Appretur, ад фр. apprêter = апрацоўваць)

1) сукупнасць аперацый над скурамі, тканінамі, паперай для надання ім патрэбных уласцівасцей;

2) рашчына для апрацоўкі скураных вырабаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аппрету́ра техн. апрэту́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

apretura

ж. апрэтура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stiffener [ˈstɪfənə] n.

1. пру́ткая пракла́дка або́ по́дбіўка

2. сро́дак, які́ робіць ткані́ну пру́ткай (крухмал, апрэтура і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)