апраме́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апраме́тны |
апраме́тная |
апраме́тнае |
апраме́тныя |
| Р. |
апраме́тнага |
апраме́тнай
апраме́тнае |
апраме́тнага |
апраме́тных |
| Д. |
апраме́тнаму |
апраме́тнай |
апраме́тнаму |
апраме́тным |
| В. |
апраме́тны (неадуш.)
апраме́тнага (адуш.) |
апраме́тную |
апраме́тнае |
апраме́тныя (неадуш.)
апраме́тных (адуш.) |
| Т. |
апраме́тным |
апраме́тнай
апраме́тнаю |
апраме́тным |
апраме́тнымі |
| М. |
апраме́тным |
апраме́тнай |
апраме́тным |
апраме́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апраме́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апраме́тны |
апраме́тная |
апраме́тнае |
апраме́тныя |
| Р. |
апраме́тнага |
апраме́тнай
апраме́тнае |
апраме́тнага |
апраме́тных |
| Д. |
апраме́тнаму |
апраме́тнай |
апраме́тнаму |
апраме́тным |
| В. |
апраме́тны (неадуш.)
апраме́тнага (адуш.) |
апраме́тную |
апраме́тнае |
апраме́тныя (неадуш.)
апраме́тных (адуш.) |
| Т. |
апраме́тным |
апраме́тнай
апраме́тнаю |
апраме́тным |
апраме́тнымі |
| М. |
апраме́тным |
апраме́тнай |
апраме́тным |
апраме́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апраме́тны, -ая, -ае.
1. Пякельны, такі, як у пекле.
2. перан. Незвычайны па ступені праяўлення.
Апраметная цемра.
3. у знач. наз. апраме́тная, -ай, ж. Пекла, падземнае царства.
Праваліцца ў апраметную.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апраме́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, як у пекле; пякельны. // перан. Незвычайны па ступені праяўлення. На міг здалося, што навокал апраметная цемрадзь. Карпаў. Прыўзнімаю галаву .. і жахаюся: пада мною — прадонне. Чорная, як сажа, апраметная бездань. Сачанка.
2. у знач. наз. апраме́тная, ‑ай, ж. Пекла, падземнае царства. — А вы, бацюшка, — перабіў яго Андрэй, — у Чыжэвічы да свае Юлькі ўсё яшчэ па лёдзе ходзіце ці праз мост? Па лёдзе цяпер страшна, праваліцеся ў апраметную. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безрассве́тный
1. апраме́тны, цёмны;
2. перен., уст. (беспросветный) беспрасве́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кроме́шный разг. пяке́льны; апраме́тны;
◊
ад кроме́шный сапра́ўднае пе́кла;
тьма кроме́шная апраме́тная це́мра.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Апраме́тная ’пекла’, апраметны ’пякельны, сапраўдны’ (БРС), вопрамець ’хутка’ (Бяльк.); рус. опрометный ’легкадумны’, опрометью ’хутка, шпарка’, опрометывать ’не папасці ў цэль, кінуць няўдала’, опрометнуться ’кінуцца, пабегчы’, смален. вопрымя ’хутка’ (Дабр.), укр. промітний ’спрытны’. Бернекер (2, 40) высунуў думку пра сувязь рус. опрометью з метать, як прымае Фасмер (3, 146) і з пэўнымі ўдакладненнямі Шанскі (КЭСРЯ, 234). Бел. семантыка, аднак, патрабуе далейшых удакладненняў для апраметны, апраметная. Магчыма, з *окромѣшная < кромѣшная; у выніку дээтымалагізацыі. Тьма кромѣшьная ’знешняя цемра’ (адзначаецца ўжо ў Астраміравым евангеллі (1056)), ’месца пакарання нягоднага раба, пекла’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)