апо́ўзваць гл. апаўзці, апоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апо́ўзваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апо́ўзваю апо́ўзваем
2-я ас. апо́ўзваеш апо́ўзваеце
3-я ас. апо́ўзвае апо́ўзваюць
Прошлы час
м. апо́ўзваў апо́ўзвалі
ж. апо́ўзвала
н. апо́ўзвала
Дзеепрыслоўе
цяп. час апо́ўзваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апо́ўзваць несов., см. абпаўза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́ўзаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Тое, што і абпоўзаць.

|| незак. апо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апаўзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; апо́ўз, апаўзла́, -ло́; -зі́; зак.

1. Спаўзці ўніз (ад цяжару), асесці.

Апаўзла зямля на беразе ракі.

2. Тое, што і абпаўзці.

|| незак. апаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і апо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апаўза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)