аплы́віна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аплы́віна |
аплы́віны |
| Р. |
аплы́віны |
аплы́він |
| Д. |
аплы́віне |
аплы́вінам |
| В. |
аплы́віну |
аплы́віны |
| Т. |
аплы́вінай
аплы́вінаю |
аплы́вінамі |
| М. |
аплы́віне |
аплы́вінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аплы́віна ж., геол. оплы́вина
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аплы́віна, ‑ы, ж.
Частка грунту, якая аплыла ўніз. У рэльефе катлавіны можна бачыць прыбярэжныя апоўзні, аплывіны і берагавыя валы. Прырода Беларусі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
оплы́вина геол. аплы́віна, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)