апе́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Каменны або гліняны падмурак печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апе́чак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апе́чак апе́чкі
Р. апе́чка апе́чкаў
Д. апе́чку апе́чкам
В. апе́чак апе́чкі
Т. апе́чкам апе́чкамі
М. апе́чку апе́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апе́чак, -чка м. (основание печи) опе́чье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апе́чак, ‑чка, м.

Каменны ці гліняны падмурак печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Апе́чкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Апе́чкі
Р. Апе́чак
Апе́чкаў
Д. Апе́чкам
В. Апе́чкі
Т. Апе́чкамі
М. Апе́чках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Пе́чак ’фундамент печы’ (Ян.). З апечак ’цагляны ці металічны падмурак печы’. Параўн. ст.-рус. опечекь аснова для печы1 (1561 г.). Да печ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)