аперэ́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аперэ́та аперэ́ты
Р. аперэ́ты аперэ́т
Д. аперэ́це аперэ́там
В. аперэ́ту аперэ́ты
Т. аперэ́тай
аперэ́таю		 аперэ́тамі
М. аперэ́це аперэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аперэ́та, -ы, ДМ -рэ́це, мн. -ы, -рэ́т, ж.

1. Музычны камедыйны твор, у якім спевы чаргуюцца з размовай і танцамі.

2. Пастаноўка такога твора на сцэне.

Іграць у аперэце.

3. Тэатр, у якім ставяцца музычна-вакальныя творы камедыйнага характару.

|| прым. аперэ́тачны, -ая, -ае.

А. акцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аперэ́та ж. опере́тта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аперэ́та, ‑ы, ДМ ‑рэце, ж.

1. Музычна-вакальны твор камедыйнага характару з элементамі размовы. // Сцэнічнае выкананне такога твора.

2. Тэатр, у якім ставяцца музычна-вакальныя творы камедыйнага характару.

3. Труна тэатра аперэты. — Аперэта прыехала, — нясмела перарвала.. думкі [Грушэўскага] Аня, кіўнуўшы галавой на афішу. Карпюк.

[Іт. operetta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опере́тта аперэ́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аперэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Тое, што і аперэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)